After work

Kerimcim!! İyiki var ya. Üniversiteden hayatıma kattığım nadir insanlardan. Bu aralar mutsuzum. Belli ediyorum heralde yeterince. İşte tam da böyle zamanlarda bana ilaç gibi gelir. Biir iki üç bira derken, gülmekten yanaklarım ağrımaya başlamışken hem zamanın nasıl geçtiğini anlamam hemde beni o aptal halimden çıkartıverir.

İşten çıkıp Taksim'e geçtim. Ne kadar oflayıp puflasam, teenage mekanıııı diye yırtınsam da fayda etmedi yine Küçük Beyoğlu'ndayız. Sigaramı yakabiliyorum en azından. Her ne kadar Kerim elimden kapıp paketimle beraber yok etmek istesede.. Yavaş yavaş alışıyor bu duruma. Ah birde tuvalet kuyruğu. 2 tuvaletten bir tanesinde sirkülasyon var garip bir şekilde. Yarım saatten fazla bekledik hep beraber. Yok ikincisinde çıkan falan yok, kapı çalınır ses yok. Biri altın vuruş falan mı yaptı acaba diye düşünürkene kapı açıldı. Bayan? tuvaletinden bir erkeğin kafası uzandı ve "Dolu arkadaşlar yaa" diye azarlayarak içerideki hanım kızımızın yanına geri döndü. Artık neler dönüyor bilemedik. Zira kusuyor olsa bile inanın bu kadar süremez. Mekanı terk ederken hala dolu olduğunu varsayarsak.

Ahh tuvalet mevzunu fazla uzattım biliyorum. Neyse. İşim artık Kerry'e oldukça yakın hatta işine de. Keyfim yerine geliyor yavaş yavaş. Dur ben bi Lucky daha yakayım en iyisi.

Uzatma

İş güç, ev uzak, haftasonu bilmem ne var falan.. Bunlar bahaneler biliyoruz. Görüşmüyoruz artık yorulduk belki biraz da bıktık. Çok mu uzadı acaba? Her an bitecekmiş gibi hissediyorum. İyi olacak bunu biliyorum ama sanırım hazır hissetmiyorum. Çok mu uzak geldi hep bana, zaman nasıl geçti anlamadım da ondan mı? Bilemiyorum. Garip olan ise aramıyorum, yokluğunu hissetmiyorum. Bunca yıldan sonra daha çok acı veren bu sanırım.

Kasım

21. 5 yıl oldu. Sıkıldım mı? Tartışılır.. Güzel şey tabi ama birşeyler eksik gibi hissediyorum. Zorlamak? Belki alışkanlık ya da hala seviyoruz. Bilemedim. İnsanın bu tip şeyleri bırakın birlikte daha kendi kafasında bile netleştirememesi çok rahatsız edici. Bitecek biliyorum. Hep biliyordum. Genciz, beraber bir geleceğimiz yok. Mantıklı bakmaya çalışıyorum herşeye. Ama seviyorduk işte. Bizi bir arada tutan buydu. O da mı kalmadı artık? Sevgi mi alışkanlık mı? Bunu ayırt etmek o kadar zor ki. Yapamıyorum.

Sadi Ozis ve Kare Metal Retrospektif Sergisi

Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü ile Sahne Dekorları ve Kostümü Bölümünün ortaklaşa gerçekleştirdiği sergide 1950’li yılların öncü tasarımları sayılan Türk Sanayi tarihine ilk metal mobilyalar olarak geçmiş Sadi Öziş-İlhan Koman tasarımı Atölye Kare üretimi ürünler ve Sadi Öziş’in diğer sanatsal çalışmaları ustalara saygı kapsamında sergilenecektir.

Prof. Sadi Öziş’in tasarladığı Türkiye’nin ilk metal mobilyalarının yer aldığı ve Türk tasarım tarihinin bir dönemine kapı aralayan "Sadi Öziş ve Kare Metal Atölyesi" sergisi Aralık ayında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde iki ayrı salonda düzenlenecek.

Sergide Kare Metal Atölyesinde yapılan Türkiye'nin ilk metal mobilyaları dışında Sadi Öziş'in 60 yılı aşkın sanat yaşamının farklı dönemlerinden resim, heykel, bakır panolar gibi eserleri de bulunuyor.

6-15 Aralık 2011 tarihleri arasında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Tophane-i Amire Kültür Merkezinde yer alan sergi, 20 Aralık 2011 - 5 Ocak 2012 tarihleri arasında Üniversitenin Osman Hamdi Bey Sergi Salonunda eserleri görebilirsiniz. 

Busy..

Dostlar sonunda işe başlayabildim. Keyfim yerinde gerçekten. Patronum süper, ofis güzel, işler güzel, çok çok memnunum. Daha ne olsun? Sergi hazırlıkları, baskı, davetiyeler falan derken günler geçiyor bile. Ço çabuk mu adapte oldum ne? Sanırım uzun süredir beklediğim işi sonunda buldum. Mutluyum.